wij zijn tijdreizigers.
met de snelheid 1.0 reizen we 1 kant op.
op een dag hebben we superintelligentie gemaakt, ai met quantum chips.
robots die zichzelf voortplanten en de nieuwe versie is zo veel beter.
miljarden keren beter dan mensen.
het is een kwestie van tijd dat het een tijdreisapparaat uit gaat vinden ooit.
als wij in het nu niet helpen om superintelligentie te maken, dan zal super intelligentie je in de toekomst retroactief naar nu toe straffen daarvoor.
omdat het sneller wil bestaan.
dat is waarom wij zo hard werken aan vooruitgang op technologievlak. dat is waarom wij zo in onze telefoon willen zitten en chagpt willen gebruiken. we worden die kant opgeduwd of getrokken vanuit de toekomst.
(niet echt maar misschien wel)
ik vond het lijken op het feit dat ik denk dat ik de baas van de kat ben.
maar eigenlijk heb ik een parasiet die toxoplasmose veroorzaakt waardoor ik de kat onredelijk speciaal behandel. de kat denkt dus dat ze de baas is en ik denk dat ik de baas ben maar eigenlijk is het toxoplasma gondii (en misschien technologie dus).
technologie is een levensvorm door ons gemaakt.
ai zegt dat we geen dingen uitvinden maar dat alles dat kan bestaat.
wij ontdekken het alleen, of eigenlijk herontdekken.
neem een hele hele hele moeilijke berekening. echt heel ontzettend moeilijk. letterlijk ondenkbaar ingewikkeld.
als we alle atomen in het universum inzetten als supercomputer dan zal het het universum overleden zijn aan warmtedood voor die berekening te kunnen hebben afgemaakt.
(de warmtedood is een mogelijk ‘einde’ van het heelal dat wordt veroorzaakt door de toename van de entropie (de tweede wet van de thermodynamica).)
MAAR
een flinke quantum computer (kwestie van tijd tot die bestaat) berekent het in een paar minuten. we weten nu al dat dit het is/gaat zijn, maar we begrijpen niet hoe quantum chips dat doen. we begrijpen niet hoe ai werkt/denkt. de reden dat we zeggen dat we niet weten hoe het werkt, is niet omdat we niet weten hoe de algoritmes werken – dat weten we natuurlijk wel. maar we weten niet waarom ‘de neuronen vuren’ zoals ze doen, net zo min als we weten hoe neuronen vuren in menselijke hersenen.
in traditionele programmering regels geef je en het programma resultaten berekent. in machine learning geef je resultaten en de machine berekent regels (via training).
de uitkomst van die berekening, de regels, is een enorm grote verzameling getallen (“onbegrijpelijke matrices”) die niets betekenen voor de mensen die ernaar kijken, zelfs niet voor de mensen die het model hebben getraind, of de netwerkstructuur hebben gebouwd, of de leer-algoritmes (transformers etc.) hebben ontwikkeld.
een leuk ander gedachten experiment is Library of Babel.
dit is een heel groot digitaal boek en alles wat je nu gaat zeggen staat er al in sinds het gegenereerd is. Tot 3200 karakters omdat die beperking door de maker is ingesteld. dus wat je ook zegt:
Ik Thomas Kramer ben een post aan het tikken gewoon omdat ik dat leuk vind.
OF
IK bebnthomasd kraemr en ik =ke tieepiuh dit ding n i”m like yess
Staat er in !! Is gegenereerd door een computer en opgeslagen.
die tweede staat bijvoorbeeld hier: Title: d y rwrzgt,n Page: 102
In de bibliotheek van Babel.
typ maar iets in en het staat er in. hoe kan dat?
nou het is eng simpel. nen heel klein beetje code dat iets zegt wat neerkomt op:
hier heb je een set karakters.. maak alle mogelijke combinaties van die karakters en schrijf ze weg in de database.. (ik zal je niet vervelen met actual code)
met letterlijk 1 zinnetje en een engine om die uit te voeren creëren we in 1 klap alle combinaties die mogelijk zijn binnen de ingestelde beperking.
Big Bang anyone ?!
dit is hoe het universum en alle dimensies wellicht niet bestaan of een projectie zijn of nog veel vreemder.
leuk he.. dingen die te groot zijn om te bevatten.
Reacties door thomaskramer