Nature of nurture

Onderzoek geeft tegenstrijdige uitkomsten en dit betekent dat er iets niet klopt.

Wat mij betreft is persoonlijkheid van een mens altijd een gevolg van hoe ze behandeld zijn en niet zo direct van de genen die ze meedragen. Dit blijkt als je dieper kijkt. De narcist wil graag dat het niet zijn/haar schuld is dat het zo gelopen is.

Ik denk zelfs dat het beroep van psycholoog heel passend is voor een narcist gezien ze de hele dag werken met ‘gevallen’ waar ze boven staan omdat ze er zijn om te helpen. Dat is in de basis al een heel narcistisch iets, vooral gezien de geestelijke gezondheidszorg meestal niet te veel wil in gaan op wat de ellende binnen iemands psyche heeft veroorzaakt terwijl dat juist het fundament is van de problemen. Psychologen die vinden dat je met aanleg geboren bent gebruiken dat gegeven om je wijs te maken dat het zo heeft moeten zijn en dat je ouders je wel de genen hebben gegeven maar ook veel liefde. Om een dergelijk diep inzicht te krijgen moet je iemand heel goed kennen maar vaak is er een kort intake gesprek waar je in een paar zinnen moet vertellen wat het probleem is en dan denkt de psycholoog na over welke therapie daarbij aansluit. Je krijgt niet te horen hoe die therapie nou precies werkt, als je dat wilt weten moet je er maar over lezen thuis en de therapie is als een soort toverspreuk waardoor je problemen als sneeuw voor de zon zouden moeten kunnen verdwijnen. Als het niet lukt is het jou niet gelukt. Psychologen zeggen zo weinig mogelijk en ze willen dat je zelf ontdekt wat je kronkel is terwijl ze je handje vasthouden. Ook is er de angst boosheid en agressie op zich te krijgen geprojecteerd en zelfs dat wanneer je te hard schud aan het fragiele ego dat men geen uitweg meer ziet en zich van het leven beroofd. Dat is niet iets wat makkelijk af te schudden is vooral als je de laatste druppel bent gebleken. Dan doe je je werk niet goed als psycholoog of therapeut.

In de jaren 50 en 60 was de mens nog niet zo gespitst op moreel correct gedrag en er zijn onmenselijke onderzoeken gedaan waar uit blijkt dat je kunt zeggen dat minimaal het overgrote deel van iemands persoonlijkheid komt door hoe een mens behandeld wordt en welke voorbeelden hij/zij krijgt. Een baby is immers redelijk ‘leeg’ tot het ziet hoe je moet opstellen. Huilen bij honger is aangeboren basis maar huilen om te proberen toch iets te krijgen wat niet mocht is een gevolg van on- consequent gedrag van meestal een ouder.

Je mag nu geen snoepje want we gaan over een uur eten.. Huilen.. Nou vooruit dan maar maar wel je groenten opeten zodadelijk.

In 1 onderzoek heeft men een drieling na de geboorte uit het gezin gehaald en vervolgens de 3 broers in 3 verschillende gescreende gezinnen geplaats met verschillende eigenschappen om te zien wat er zou gebeuren. Wat er gebeurde jaren later is dat 2 van de broers elkaar per ongeluk tegenkwamen tijdens de studiejaren. Eerst werden ze verward door medestudenten en toen ze elkaar ontmoetten zagen ze een kopie van zichzelf. De 2 broers vonden de derde en dat was natuurlijk een hele gebeurtenis. Wat ze ook zagen waren de verschillen in elkaar want hoewel ze er ongeveer precies hetzelfde uitzagen, gezicht, krullend haar etc, was de mate van gelukkig zijn bij de ene anders dan bij de ander. Dit resulteerde in een neerwaartse spiraal bij de meest benadeelde broer. Deze was geplaatst in een relatief koud gezin waar werken vooral belangrijk was en de pleegouders waren emotioneel onderontwikkeld t.o.v de andere twee gezinnen. Veel liefde werd niet gegeven. Deze broer heeft zichzelf van het leven beroofd..

In een ander onderzoek hebben de onderzoekers een school gekozen en ze vertelden de leraren dat ze een soort van bijna magische test hadden ontwikkeld. De kinderen moesten een vragenlijst invullen en aan de antwoorden konden de onderzoekers vertellen of het kind succesvol zou worden in de toekomst. Ze konden heel precies aangeven welk kind gelukkig en welk kind ongelukkig zou worden en ze konden nu ze nog klein waren al zien welk kind een goede carrière tegemoet zou gaan en welk kind er nooit iets van zou bakken. Welk kind directeur zou worden en welk kind zwerver. Zo gezegd zo gedaan. De kinderen werden getest en de leraren van de kinderen kregen de uitslag ter inzage. Jaren laten waren de leraren verbaasd over hoe precies die uitslag had voorspeld welk kind welk pad zou bewandelen in de wereld. De zwervers waren zwerver en of junkie geworden en de directeuren hadden een fijn leven voor elkaar gekregen met genoeg geld en een gelukkig gezin. Dat was het moment.. waarop de vork uit de steel kwam.. De test was onzin. De test heeft niet bepaald hoe de kinderen zich ontwikkelden maar het hele onderzoek heeft bepaald hoe de leraren de kinderen hebben behandeld. Nurture. Waarom zou je veel aandacht geven aan een kind dat op die jonge leeftijd al verloren is. Je kunt beter je energie steken in het kind dat succesvol gaat worden. Ook al is het tegenovergestelde waar.

Barbaarse manieren van onderzoek maar uiteindelijk onomstotelijk leerzaam. Zonder de test zijn er ook te veel leraren die hun narcisme inzetten om zich lekker te voelen over wat ze hebben gedaan om een kind de goede weg op te helpen. Sommige kinderen zijn leuk en anderen zijn vervelend.

Ikzelf heb dit ook ervaren op de basisschool en voortgezet onderwijs. De juffrouw ging heel leuk om met kinderen voor wie het allemaal makkelijk ging en had geen tijd en aandacht voor de kinderen met issues. Ze had niet de tools nog de tijd om te helpen. Waarschijnlijk ook geen zin om iets anders te doen dan de taakbeschrijving. Psychologisch inzicht, en emotioneel aanwezig zijn is geen eigenschap die word vereist in de vacature basisschool leraar en op de Pabo leer je er ook weinig over. Pedagogisch verantwoord handelen is niet altijd vanzelfsprekend. School is niet om je slim te maken maar om je dom te houden zeggen ze wel eens want het systeem/de maatschappij heeft bepaalde elementen nodig om te draaien als een machine. Niet iedereen kan ingewikkelder werk doen dan vakken vullen in de supermarkt want de vakken moeten vol zijn als de huishoudster van de dokter boodschappen komt doen.

Als kinderen thuis problemen hebben en het daarom op school slecht doen dan zakken ze naar beneden in de ladder. Dat is een gebrek aan nurture.

Iemand met down syndroom kan zijn/haar hele leven elke dag met houten blokken spelen en verder weinig uitvoeren maar met veel nurture kan hij/zij ook een wereldberoemd acteur worden. Dat is hoe de wereld werkt. Welke genen je ook hebt, bij het krijgen van genoeg liefde, genegenheid, aanmoediging en positiviteit word je een liefdevol en blij mens met alle moed een fijn leven te kiezen en opbouwen. Blijven die aspecten uit, dan ben je alleen in een koude wereld.

Nature is je lichaam. Nurture is je psyche. Narcisme is niet erfelijk hoewel het wel zo kan lijken doordat kinderen gedrag overnemen van hun grootste voorbeelden, de ouders. Psychologen die het tegenovergestelde beweren zijn ofwel onkundig ofwel manipulatief in de zin dat ze geen deel willen zijn in de vervreemding van jou en je ouder of meer stress laten ontstaan in het leven van mensen die het toch al moeilijk hebben. Genetische aanleg de schuld geven is een leugen waar je geen concreet bewijs als tegendeel tegen in kunt brengen en zo vergeef je de boosdoener en blijft de lijn van narcisme doorleven generatie na generatie.