Loslaten

Is het je wel eens opgevallen hoe veel mensen door het leven gaan alsof ze deel zijn van de cast van een soap?

Iemand snijdt ze af tijdens het rijden, het duurt te lang voordat iemand reageert na het sturen van een appje, bedrog, de ober komt met de verkeerde bestelling aanzetten.

Daarnaast zijn er van die mystieke wezens die totaal los staan van alle ergernissen, ze vliegen door het leven als een warme zomerwind niet geraakt door waar de meeste mensen in vastlopen.

Iemand beledigd ze, tja, bij tegenslag passen ze zich aan, het is alsof ze zich begeven in een totaal ander frequentiegebied. Alsof ze de speler zijn in een wereld vol npc’s. Ze zijn een kijker van de soap maar zelf ook in die soap.

De echte vraag is, weten ze dat de rest van de mensen anders zijn? Want laten we eerlijk zijn, de meeste mensen leven als een rollende bal op een bowlingbaan rollend van reactie naar reactie. Reagerend op elke aanraking. Overgeleverd aan alles om ze heen. Als het weer slecht is voelen ze zich slecht. Als de bus te laat komt zuchten ze en staren ze in hun telefoon. Als iemand niet snel terug appt dan daalt hun gevoel van eigenwaarde. Eigenaardig. Als een vreemde ze raar aankijkt spenderen ze de komende uren tijd aan nadenken over wat erachter zat als een detective die een zaak moet oplossen zonder aanwijzingen en er lijkt geen motief te zijn. We zijn allemaal minimal wel eens dat mens geweest en velen van ons zijn constant dat mens. Misschien ben het niet niet full-time maar vast wel lang genoeg om te weten hoe dit voelt. Hoe het voelt om iets wat niet relevant is heel veel tijd en ruimte te laten innemen.

Wat onderscheid de reactionist van de onaanraakbare.

Het is geen kwestie van geluk hebben dat je toevallig zo geworden bent, het is niet een aangeboren gave die ze hebben, het is niet dat ze volledige controle hebben over alle emoties als een monnik die elke dag heel de dag mediteert. Het is iets heel simpels. Ze zijn gestopt een spelletje te spelen dat vanaf het begin oneerlijk was.

De meeste mensen zijn in de war en begrijpen niet waar gevoelens vandaan komen en nemen ze elke keer mee naar dezelfde plek. Een doodlopend straatje. Ze denken dat de buitenwereld emoties bestuurd. Het slechte gevoel komt door in de file staan dus komt het door de file. In werkelijkheid is het hun eigen interpretatie van de wereld wat alle schade aanricht. Als een geheugenlek in beta software.

Een simpel voorbeeld: Iemand geeft je een middelvinger terwijl je onderweg bent naar een belangrijke bespreking maar je staat in de file. Je kunt dan in de basis twee reacties hebben. Je neemt het persoonlijk en je laat het je overnemen zodat je er misschien wel de rest van de dag last van hebt. Of optie 2, tja.. Je begrijpt dat ze waarschijnlijk grotere problemen hebben en denkt er niet verder over na. Jou problemen zijn heel overzichtelijk en je kunt simpelweg niet je sirene aanzetten zodat alle mensen voor je aan de kant gaan en dat accepteer je. Het gevoel erbij van de mensen die op je wachten is dat van hun.

Dezelfde gebeurtenis maar twee totaal verschillende ervaringen.

Het enige verschil is de waarde die jij het hebt toegekend aan de situatie. Het gekke is dat dit toepasbaar is op letterlijk alles in het leven. Als je een lullige opmerking van iemand gewicht geeft dan kan het zwaar wegen. Een nare reactie zoals een middelvinger steekt alleen als je het je laat definiëren. Een slechte dag ruïneert alleen je hele week als je het op repeat blijft afspelen. Je helpt de middelvingergever niet door zijn/haar uiting van frustratie persoonlijk te nemen dus waarom zou je.

Het meeste wat mensen dwars zit is niet echt aan het gebeuren tégen ze. Het speelt af in het hoofd als een drama serie. Ze lopen vast in een herhaling van reageren en kiezen gevoelens bij situaties die niet daadwerkelijk hun aandacht verdienen. Als je dit gegeven écht gaat begrijpen, en dat kan moeilijker zijn om toe te passen dan je misschien denkt. Niet alleen in theorie maar vooral on demand in real time. Dát is het moment dat alles veranderd. Op dat moment stopt de wereld met iets zijn dat jou overkomt. De wereld is iets dat je kunt ervaren naar je eigen voorwaarden.

Hoe schakel je om.

Je kent nu het geheim. Het gaat om je eigen interpretatie en jij kiest want jij bént jij. Als het leven iets naar je gooit wat persoonlijk voelt, als iemand je bijvoorbeeld disrespecteert of je maakt iets mee wat simpelweg oneerlijk is ! dan is het makkelijk om al het andere te vergeten en te reageren met emotie. Jezelf trainen vergt tijd en energie. Dus hoe doe je dat? Hoe kom je in een stand waar bijna niks je meer kan raken. Het begint bij een belangrijke schakeling, stop met je energie gratis weg te geven. de middelvinger wordt niet beter van jou gevoel.

Als iemand op internet een negatieve reactie geeft en je bent daar mee bezig in je hoofd. Bezig met wat je moet zeggen tegen die vreemde om uit te leggen wat er fout aan is. Angstgevoelens hebben als je een melding krijgt dat er een reactie is op wat je gezegd hebt in de comments. Iets kleins gebeurt en de stop van je energiebad verdwijnt en je loopt langzaam leeg. Alsof je een bedrijf runt en alles in je winkel is gratis. Je moet een keer gaan geld vragen om niet failliet te gaan. Je gevoel en je energie bepalen je geluk en dat is enorm waardevol.

Je kunt jezelf afvragen, betaald deze opmerking van onbekend persoon x mijn rekeningen? Krijg ik ook positieve energie terug van hem/haar. Is deze situatie echt een probleem of heb ik gezegd wat ik te zeggen heb en maakt het verder niet uit dan een ander een andere mening heeft. Je bent niet aan het proberen verkozen te worden tot president en iedereen moet je perfect vinden want anders stemmen ze niet op je. Je bent jezelf weg aan het cijferen en onnodig naar beneden aan het halen.

Je kunt dus makkelijk iemand anders’ negatieve energie overnemen en het je eigen energie maken. In 90% van de gevallen zijn de dingen die jou stress geven slechts projecties van anderen en dat kan schudden aan je zelfverzekerdheid.

Iemand is onaardig, dat is hun probleem. Iemand twijfelt aan je, dat is hun beperkte visie, iemand dis respecteert je, dat zegt meer over hen dan over jou.

Als je reageert en je laat een situatie controle nemen over je emoties dan zeg je eigenlijk hier, neem mijn vrede. Ik heb het niet perse nodig. De waarheid is dat je innerlijke vrede je meest waardevolle bezit is. De mensen die echt winnen in het leven, de mensen die ongeraakt zijn die hebben ontdekt dat de meeste dingen niet hun energie waard zijn.

Als je stopt met reageren dan gebeurt er iets bijzonders. De mensen die je voorheen triggerden verliezen die macht. De wereld voelt minder zwaar omdat je je niet meer druk maakt om problemen die nooit van jou zijn geweest. Als je eenmaal die mentale vrijheid hebt geproefd is er geen weg terug.

De volgende stap is de werkelijkheid buiten naar je voordeel. Hier word het pas echt leuk. De meeste mensen willen niet echt controle over hun emoties ook al denken ze en zeggen ze van wel want als het leven iets vervelend serveert happen ze direct toe. Zo ben ik nou eenmaal..

Op het moment dat je stopt met reageren win je. Stel je voor dat je iemand bent die niet meer hapt. Je blijft rustig rondzwemmen zonder die haak in je wang. Het gaat niet om het negeren van problemen maar om het snel een werkelijk plek te geven en door te gaan in het nieuwe nu in plaats van te blijven hangen in een net. Weigeren om problemen je de baas te laten zijn.

Als je dit eenmaal door hebt gaan mensen je anders behandelen. Zonder dat je toxisch, arrogant en ongeïnteresseerd hoeft te zijn. Mensen testen je minder, ze respecteren je ruimte meer, je begint beslissingen te maken gebaseerd op logica en intenties en niet uit een schrikreactie. Reageren vanuit emotie is als het ware een automatische piloot. Fight or flight. Aanvallen of vluchten is een dierlijk aspect overgebleven van toen we als mensen nog werkelijke angsten moesten doorstaan zoals gejaagd worden door een prooidier. Je bent geen prooi als je je niet zo opstelt.

Een marketing team ziet je als prooi want ze jagen op je impulsreacties want ze willen geld verdienen om te overleven. Toxische mensen krijgen energie van een reactie uitlokken. Zo winnen ze van je en ben je weer een prooi. Alle systemen van controle zijn afhankelijk van dat jij je niet los kunt maken van een mentale gevangenis die je zo gewoon bent gaan vinden. Als je reageert ben je voorspelbaar en voorspelbaarheid creëert controle. Als je observeert in plaat van reageert dan heb je plots iets van 99% van de mensen niet heeft. 99% zijn non playable characters. Ware vrijheid ligt voor het oppakken.

Klinkt leuk maar hoe realiseer je dit. Het weten is het de volledige formule voor het toverdrankje. Het gaat over je bedrading compleet opnieuw aansluiten. Als het makkelijk was zou iedereen het doen. De meeste mensen weten niet eens hoe geconditioneerd ze zijn om steeds maar weer te reageren. Van kinds af aan leer je te reageren op externe stimuli. Als iemand je beledigd moet je jezelf verdedigen want anders denken anderen dat ze hetzelfde kunnen doen. Als iets je frustreert moet je uiten. Negatief. Iedereen kan naar je toelopen en op elk moment op je knoppen drukken. Je bedieningspaneel heeft emotionele immuniteit nodig. Dat is niet hetzelfde als emoties negeren of je gedragen als een robot. Het is jezelf trainen om de gewoonte van automatische reacties te doorbreken.

Stap 1. Observeren, niet absorberen. Je hoeft niet andermans gevoel over te nemen om te begrijpen wat er gaande is. Dit is onthechting. De wereld beweegt om je heen niet door je heen.

Stap 2. Leer op Pauze te gaan. Beslissingen waar je niet over nadenkt zijn vaak niet de juiste beslissing. Een emotionele reactie gaat voorbij aan logica. Als je even wacht als je bijna boos gaat worden geef je jezelf de tijd om te kiezen. Vraag jezelf af of de situatie het waard is je stop er uit te trekken en leeg te lopen. Bijna altijd is het antwoord nee. En bij die realisatie kom je tot rust. Je wordt daar niet onredelijk of oneerlijk van maar je blijft helder nadenken en maakt een wijze beslissing.

Stap 3. Niet mee doen aan drama. Drama is een schreeuw om ook te gaan voelen wat de toxische persoon voelt. Daar niet in meegaan zorgt ervoor dat de situatie niet verder escaleert. Dat kromme systeem werkt alleen als je er aan mee doet. Mensen die je uitdagen zijn niet op zoek naar de waarheid of begrip maar naar controle en als je dat niet geeft hebben ze die controle niet. In elke situatie met wrijving is de persoon die niet hapt de winnaar.

Als je dit doet gaan mensen je meer respecteren en testen ze je minder. En de mensen die het wel doen leren snel dat je niet de persoon bent om om drama te vragen. De toxische supply komt niet uit jou. Als je eenmaal emotioneel immuun bent ben je onaanraakbaar.

Jezelf her programmeren om het niet zo ver te laten komen dat je onnodige emoties ervaart vergt oefening. Heel je leven ben je gewend om te reageren en je maakt regelmatig situaties mee waarbij je emoties hoog oplopen. De sleutel zit niet in het onderdrukken van emoties maar in ze anders te verwerken. Kort vooral. Als je ze aan voelt komen weet je al wat het is dus hoeft niet verder op te lopen. De hersenen zijn als een spier die getraind kan worden. Emoties dus ook zo. Als je stress hebt gelinkt met paniek dan zal dat gebeuren. Als je brein weet dat bij kritiek een defensieve reactie hoort dan zal dat gebeuren. De truc is het patroon doorbreken. Elke keer dat je emotioneel gaat reageren, stop even en vraag jezelf af of de gevolgen het waard zijn. En bedenk, wat gebeurt er als ik tegenovergesteld reageer dan mijn gevoel mee nu aangeeft. In plaat van ertegenin gaan, zeg even niks, in plaats van paniek voelen, observeer. Eerst gaat je brein in gevecht met je nieuwe aanpak maar op den duur kun je de betere keuze de nieuwe standaard maken. Je doet het omdat je het altijd zo gedaan hebt, niet omdat het de slimme keuzen is.

Ik zie het brein als een boom. Een neuronenboom. Met dikke en dunnen takken en veel bladeren. De dikste takken zijn je meest vastgegroeide reacties. Die moet je dus doorzagen en zo’n dikke tak duurt gewoon even. Na het doorzagen (dat is het moment dat het in je opkomt dat je anders wilt reageren) groeit er eerst een dunne tak en heeft verzorging nodig om langzaam een minstens net zo’n dikke tak te worden als je slechte gewoonte die er niet meer is. In de tussentijd kun je fantoomreacties krijgen die op den duur gaan voelen als een oude tak die nu nog maar de voeding is van de wortels van de boom. Het is geen leven meer maar wel een deel van je pad en je lessen.

Je innerlijke dialoog bepaald hoe je je voelt over dingen. Ook al is het veel werk jezelf opnieuw aan te sluiten, je doet het in plaats van ander gedrag dat waarschijnlijk nog veel meer energie kostte. Snoeien en groeien. Je woont toch altijd in hetzelfde hoofd dus maak er iets leuks van. Een soort home improvement die je dagelijkse ervaring veel vloeiender zal maken.

Als mensen een reactie verwachten en je geeft ze niks dan ontwapen je ze. In plaats van het beoogde boos worden geef je ze een glimlach en zegt ja inderdaad. Zo pak je iemands negatieve energie en draai je het om. Je hebt geen controle over me en niets irriteert mensen meer dan een trigger schakelen en dan geen reactie krijgen. Dan ben je ineens niet meer interessant om dit soort dingen mee te doen. Mensen testen je en op deze manier gaan ze je respecteren. Als je onaanraakbaar blijkt richten ze de pijlen de andere kant op. Het is niet geen emoties hebben maar andermans emoties niet overnemen en de controle weggeven. Je hebt je waarde.