Als je ouders emotioneel afwezig waren tijdens je jeugd zijn ze dat waarschijnlijk altijd gebleven en heb je schade opgelopen daardoor. Emotioneel onvolwassen ouders zijn er niet voor je als je iemand nodig hebt die je de weg wijst in gevoelszaken. Door bepaalde behandeling niet mee te maken kun je later merken dat er behoorlijke knopen bestaan in je ontwikkeling. Die knopen kunnen weinig tot veel problemen veroorzaken in je dagelijks bestaan. Je kunt gedragingen hebben die niet aansluiten bij een fijn mentaal welzijn en je kunt op anderen anders overkomen dan je denkt en niet begrijpen hoe dat komt. Je bedoelt het immers nooit slecht. Vastgegroeide mechanismen liggen letterlijk en figuurlijk aan de basis hiervan. Je hebt simpelweg niet het juiste voorbeeld gekregen om over te nemen en hebt verdere emotionele ontwikkeling nodig als je behoefte hebt aan oplossingen. Pas als de problemen vast aanwezig zijn en je steeds hetzelfde kromme resultaat ziet kan het je opvallen dat er iets mis is. Je kunt dan naar buiten toe projecteren maar de echte oplossing is vaak intern te vinden. Het is niet altijd makkelijk om te veranderen op latere leeftijd maar het is nooit te laat. Je gevoel van eigenwaarde kan stijgen door beter te begrijpen hoe je moeder en of vaderwond er uit ziet. Een onverzorgde oude helen kan een hele opluchting zijn voor jezelf en daaropvolgend merken mensen die dit gedaan hebben hoe de omgeving anders gaat reageren in situaties waar voorheen wrijving ontstond. Je kunt dus als volwassene kinderlijke eigenschappen meedragen door gebrek aan betere tools. Emotionele groei is een belangrijke winst.

Emotioneel afwezige ouders zijn zelf nooit introspectief gaan kijken naar zichzelf net als hun ouders en jij bent waar die herhaling stopt. Een gezonde situatie is dat wanneer een kind verdriet heeft, de ouders troosten. Als het kind boos is dan mag dat gevoel bestaan zonder consequenties. Onvoorwaardelijke liefde. Ze zijn alert op subtiele signalen ze luisteren en knuffelen. Soms zomaar en soms als ze inzien dat je het goed kunt gebruiken op dat moment.

Emotioneel afwezige en dus onderontwikkelde ouders kunnen dit niet. Deze ouders reageren niet gepast op emotionele behoeften van een kind. Ze zien het niet of zien het wel maar negeren het of ze verzinnen zelfs smoesjes om er niet meer om te hoeven gaan. Er kan niet over gepraat worden.

Een kind is verdrietig omdat hij het moeilijk heeft met verhuisd zijn naar een nieuwe stad, hij mist zijn oude wereld en weet niet hoe hij daar mee om moet gaan. Moeder ziet wel het verdriet maar vind dat moeilijk. Moeder zegt zelfs dat “we het allemaal moeilijk vinden” Het jongste kind ervaart totale emotionele eenzaamheid in een toch al traumatische tijd. Moeder zegt “Ik moet nou de hal stofzuigen, dat moet ook gebeuren, dat begrijp je toch wel?”

Dit is emotionele mishandeling. Emotioneel afwezige ouders hebben geen gereedschap meegekregen om je te helpen. Ook hebben ze niet aan zichzelf gewerkt op latere leeftijd. Ouders zijn soms zo verstrikt in hun eigen problemen dat ze geen ruimte hebben voor die van jou. Soms af en toe en soms ook altijd. Dit zijn dan pijnlijke waarheden als je door hebt dat je in de basis niet zo zeer zelf iets fout hebt gedaan maar dat je geen kans hebt gekregen. Je moest een spijker in hout slaan met een schroevendraaier. Kritiek en een afstandelijke houding krijgen geeft een kind geen zelfvertrouwen en kinderen leren het meest, niet van wat je zegt dat ze moeten doen maar van het voorbeeld dat je geeft.

Een aantal kenmerken van emotioneel afwezige ouders:

  • Gebrek aan interesse. Voor wat je voelde, dacht en of deed.
  • Met zichzelf bezig zijn. Echt te druk zijn voor je of zelfs dingen verzinnen die zogenaamd belangrijker zijn zoals schoon maken in een toch al schoon huis. Werk hoort nooit belangrijker te zijn dan het kind.
  • Gebrek aan troost. Je moest altijd jezelf redden bij negatieve emoties.
  • Afstandelijkheid. Kritisch gedrag, onverschilligheid en of afstandelijk in plaats van ampatisch.
  • Je niet serieus nemen. Ze bagatelliseren je gevoelens en of nemen je niet serieus.
  • Fysieke affectie. Terughoudendheid in fysiek contact. Geen knuffels en andere fysieke genegenheid.
  • Geen lof geven. Nooit een compliment krijgen. Als je blij thuis komt met een 9 voor wiskunde zegt de ouders nou zo goed is het nou ook weer niet, het kon ook een 10 zijn. Dat is niet alleen gebrek aan lof in een situatie die daarom vraagt maar afbraak in plaats van opbouw. Dat is een ouder die geen liefde te geven heeft.
  • Overmatig negatief. Wat je ook doet. Zoals afgekeurd worden omdat je een 9 hebt voor wiskunde. Dit kan zijn omdat het je makkelijk af gaat maar ook omdat je op zoek bent naar erkenning en liefde. Als dit nooit komt stop je op een dag met proberen en dat is een verdrietige schakeling in je vorming.
  • Onvoorspelbaarheid. Soms aanwezigheid voelen en dan weer het tegenovergestelde. Je weet dan niet wat je de volgende keer kunt verwachten.
  • Vermijden van diepere gesprekken. Hoe was het vandaag op school. Goed. En dat is hoe oppervlakkig het kan blijven. Gesprekken over gevoel eindigen in bijvoorbeeld, nou wen er maar aan, de wereld is niet altijd makkelijk.
  • Signalen niet zien. Ouders merken niet wanneer je boos bent of verdriet hebt. Je krijgt dus geen reactie waar die uitingen juist zijn om te laten zien dat er iets is. Ouders zijn daar soms compleet blind voor of ze zien het wel maar hopen dat het snel weer over gaat zonder in te zien dat ze daar een functie binnen moeten bekleden.
  • Er niet zijn op belangrijke momenten. Vader’s werk is ultra belangrijk dus kan hij niet aanwezig zijn bij je diploma uitreiking. Of. Je bevalt van je eerste kind en je moeder komt niet naar het ziekenhuis want ze moet koken.
  • Projectie. Pro klinkt misschien heel professioneel maar niets is minder waar. Amateurs op het vlak van emotionele ontwikkeling projecteren de hele dag hun issues op anderen. Ze hebben niet door dat ze een eigenschap aan jou niet vervelend vinden omdat jij het hebt maar omdat ze diezelfde eigenschap in zichzelf haten. Totaal onverantwoordelijk dus. Ze projecteren de eigen onverwerkte emoties op jou met onterechte beschuldigingen als resultaat die je niet helpen groeien maar je klein houden en zelfs kleiner maken.

Vaders en moeder kunnen allebei wonden veroorzaken. Soms is alleen de vader en soms alleen de moeder afwezig. Beide problemen kunnen vergaande gevolgen hebben op je ontwikkeling.

De Vaderwond geeft vaker wel dan niet problemen afhankelijk van de ernstigheid zoals:

  • Problemen met zelfwaardering en zelfvertrouwen.
  • Moeilijkheden in relaties met mannen, zowel vriendschappelijk als romantisch.
  • Problemen met gezag en vertrouwen in leiderschap..
  • Een diepgeworteld gevoel van niet goed genoeg zijn.
  • Moeilijkheden met het aangeven van grenzen.

De Moederwond geeft vaker wel dan niet problemen afhankelijk van de ernstigheid zoals:

  • Problemen met zelfliefde en zelfzorg.
  • Uitdagingen in relaties met vrouwen, zowel vriendschappelijk als romantisch.
  • Angst voor afwijzing of verlating in relaties.
  • Een groot verlangen om te behagen of voor anderen te zorgen ten koste van jezelf.
  • Moeilijkheden met intimiteit en kwetsbaarheid.

Redenen dat een ouder emotioneel afwezig is:

  • Trauma. Ze komen zelf uit een onstabiele omgeving en zo kunnen ze onbewust problemen overdragen aan de volgende generatie.
  • Psychische aandoeningen. Die kunnen natuurlijk ontstaan uit onverwerkt trauma maar dat hoeft niet. Depressie, angststoornissen (overmatig en onredelijk bang zijn voor alles wat er zou kunnen gebeuren), ptss (post traumatisch stress stoornis) en persoonlijkheidsstoornissen (bij narcistische ouders is de kans heel reëel dat er sprake is van emotionele afwezigheid)
  • Verslavingen. Ouders die veel alcohol of andere drugs gebruiken doen dat om hun gevoelens draagbaar te maken en een soort van pauze te creëren van de pijn die ze hebben. Ze zijn dan niet beschikbaar voor zichzelf en aansluitend ook niet voor het kind.
  • Veel stress. Financiële problemen, bang zijn voor de gevolgen van het verliezen van een baan, faillissement, ziekte en andere stressvolle gebeurtenissen kunnen er voor zorgen dat ouders geen tijd hebben om emotioneel beschikbaar te zijn. Ouders die wel begrijpen dat emotioneel aanwezig zijn broodnodig is voor het kind maar dat uit schakelen omdat andere dingen belangrijker zijn zijn natuurlijk hartstikke fout. Als geld belangrijker is dan liefde, en dat is helaas veel te vaak het geval, dan klopt er iets niet. Laat daar geen twijfel over bestaan.